Edukacja wielokulturowa

    1405

     


    Współczesna cywilizacja zachodnia ma przynajmniej trzy charakterystyczne cechy, na które warto zwrócić uwagę z punktu widzenia edukacji. Pierwsza z nich to mobilność – rozumiana szeroko, nie tylko jako przemieszczanie się ludzi, ale także specyficzna, by tak rzec, „ruchliwość rzeczywistości” (informacji, pomysłów, przekazów audiowizualnych itp.). Druga cecha, związana niejako z tą pierwszą, to zglobalizowana komunikacja – w życiu codziennym przejawiająca się w postaci coraz szybszych i łatwiejszych sposobów porozumiewania się między ludźmi. I cecha trzecia – nie mniej ważna – to nowe technologie informacyjno-komunikacyjne, czyli wszelkie media konkurujące z tradycyjnymi sposobami przekazywania wiedzy.

    Połączenie tych trzech kategorii – mobilności, komunikacji i mediów – skłania do następującego wniosku: współczesność została zdominowana przez różnego rodzaju interakcje, w jakie wchodzą ze sobą przedstawicielki i przedstawiciele danych społeczności. Czy zawsze tak było? Być może, choć na pewno wymienione powyżej zjawiska nie występowały wcześniej tak intensywnie jak na początku XXI wieku. Inaczej mówiąc, stajemy się obywatelkami i obywatelami świata, w którym spotykają się z różne tradycje, kultury i języki.

    W związku z tym najnowszy numer „Refleksji” stanowi zarówno przegląd teoretycznych ujęć problematyki wielokulturowości, jak również układa się w rodzaj „poradnika”, który może zainspirować do stworzenia własnego projektu edukacji wielokulturowej. Mam nadzieję, że przedstawiony na naszych łamach zestaw tekstów będzie dla Państwa inspiracją do rozwijania własnych pomysłów na edukację wielokulturową – przede wszystkim w wymiarze lokalnym czy regionalnym, a z czasem być może globalnym.

    Zachęcam do lektury.

    Urszula Pańka

    dyrektorka Zachodniopomorskiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli