Pedagogika miejsca

    971

     


    Nie przewidzieliśmy, że ten numer „Refleksji” będzie szcze­gólny – takich rzeczy nie sposób przecież zaplanować – ale tym razem tak się stało przynaj­mniej z dwóch powodów.

    Po pierwsze zatem, tytułowe zagadnienie okazało się strzałem w dziesiątkę. Nie tylko dlatego, że pedagogika miejsca funkcjonuje w polskiej refleksji pedagogicznej – przede wszystkim za sprawą nowatorskich prac prof. Marii Mendel z Uniwersytetu Gdańskiego – ale także skłania do zupełnie naturalnych przemy­śleń osoby pracujące w różnych szkołach oraz placówkach edukacyjnych. W tym numerze zamieściliśmy rekordową liczbę wypowiedzi praktykujących nauczycielek (podkreślmy: kobiet pracujących w tym zawodzie), które na różne sposoby wyrażają swoje przywiązanie do szkoły pojmowanej jako miejsce specyficzne – i w sensie architektonicznym, i w znaczeniu społecznym. Prezentowane teorie, wypowiedzi i doświadczenia złożyły się, mamy taką nadzie­ję, w komplementarną całość.

    Drugi powód jest, by tak rzec, jubileuszowy. Wydanie tego numeru zbiega się z dziesięcio­leciem pracy redakcji „Refleksji” w obecnym składzie. Nie chcemy jednak ani niczego pod­sumowywać, ani nie zamierzamy spoczywać na laurach. Nasza praca będzie trwała tak długo, jak długo swoim wsparciem będą nas obdarzały i osoby piszące nowe teksty, i sięgające po nasze czasopismo. To zatem do Autorek i Autorów oraz Czytelniczek i Czytelników kierujemy słowa podziękowania. Bez Was – nas by nie było!